first stop, koramjar, iran's most important seaport on the persian gulf, population over 200,000. یکی از دوستانمون به ما گفت که آره بیا تا برای عکاسی و یا مثلاً ساخت فیلم و یا فیلم برداری حالا هرچی که امروزه بهش میگن مستند سازی به لحاظ اینکه کار عکاسی هم میدونستم اتفاقی که افتاده عکاسی بکنیم یا after 34 days of street fighting, the city fell to iraqi troops. what ensued was 19 months of occupation. they stopped at nothing and no one. soon, the city practically became a ghost. down with the exception of the iraqi army occupants. من عکس هایی دارم که آدم ها با لباسها. عادي با شلوار دین می شرت با زیرپوش این ها اومدن و اسلحه دستشون ژسته دستشونه و دارن می جنگن مقاومت می کنند که باید شاید نمیتونستیم ازش استقال کنیم چون ما تا به اون صورت نه تانکی دیده بودیم نه تکاوری نه کمماندو اجنبی واسه ما اصلاً باور کردن این بود که این جنگ داره به وقوع می پیونده و هر لحظه هم گیربان خودمون می شد یعنی هیچی نداشتیم تمام دیگه زده شده بودن. مقاومت و دفاع از شهر فقط مردمیه یعنی حتی اون سپاهی اون ارتشی و اون بسیجی هم اگر میاد اونجا حضور پیدا می کنه اون هم در واقع مردمیه خب من چون عکاش بودم حالا یا فیلم بردار