those who survived and were suffering from injury were taken to sarvabad village.اخویتونه گفتم بله گفت که ایشون مجروح شدن بیمارستان امام حسینن فقط من می خواستم به شما اطلاع بدم که ایشون اینجان قبلاً چندین بار مجروح شده بود نمیگفت به خونه نمی گفتش به خاطر اینکه موقعیت جنگ طوری شده بود که تا یه مقدار درمان میشد و نمیمانند دو روز سه روز میموند یه کمی وضع بدنش بهتر می شد دوباره می رفت و. من فوری تلفن کردم خونه عموم گفتم که اینجوری شده زنگ زدن گفتن که علی بیمارستان امام حسینه مجرور شده گفت که ای بابا من خواب دیدما عمو جان گفتم چی خواب دیدی گفت عمو خواب دیدم که یه بیابون برهوتیه علی میدهه منم دنبالش می دوهم. متوجه نشدم یه دفع دیدم یکی میگه عمو بیا اینجا نگاه کردم دیدم اه تمام بدنش سوخته همون بنده خدا سریع مییا اراک و همون دم غروب برمی گرده میه اراک بابام و داداش سفرم و مادرم و مرتظامونو برمیداره و میرن تهران دوباره. که هم اینا درمان بشن و هم اگر درمانی اونجا هستش که می تونه مؤثر باشه اون رو ما هم بتونیم اینجا به کار بگیریم این بود که ما اینها رو با این نیت فرستادیم برای خارج از طریق بنیاد اطلاع دادن که می خوان تعدادی از مجروحینا به آلمان اعزام کنن حاجی هم جزو این مجروحین

reminder of a dreadful past in the poison gas museum of akunishima island. injury were taken to sarvabad perished in the attack and had to be transferred to the city of sanendage for treatment. at the end of the bus, among the cries of the injured victims who cried in pain of the blisters that covered their bodies, was ally, staring out the window and still hoping to see his baby boy. but the last thing he saw before passing out was a sign that read 5 kmters. it was at noon on february 20th, 1988 that the news about the chemical attack on the gh area was first broadcast through this very radio in the yard of this house, but none of the homes residents could wildly guess that this news would change their lives. ملافه می کردیم نمی دونم شیشه ها رو جمع می کردیم یه مقدار بالاخره این کارهای عیدو من خودم انجام می دادم تو همین موقع ها بود که تقریباً نزدیک های ظهر بود من دیدم تلفن زنگ ابعاده شیمیایی حلمچه. در مقیاسی بسیاری با فجایه بمبواران اتمی هیروشیمازیکی قابل قیاس است. تلفونو که برداشتم دیدم یه آقایی از من پرسید که منزل آقای جلالی گفتم بفرمایید گفتش که حاج علی آقای جلالی کی شما میشه گفتم دادا